W roku 2016 najchętniej odwiedzanym czeskim zamkiem był zamek w Czeskim Krumlovie. W ubiegłym roku przybyło tu aż 426 tysięcy turystów. Drugie i trzecie miejsce zajęły kolejno pałace Lednice i Hluboka.

Z platformy widokowej zamku Sigulda, o którym niedawno pisałem, a także z drogi do niego, widać po drugiej stronie wąwozu rzeki Gauja ceglaną, krytą dachówką wieżę zamku Turaida.

Na wysokiej skalnej skarpie nad rzeką Ciepłą (Tepla), 20 km od Karlowych Warów, stoi duży zamek, a ściślej kompleks dwu zamków i jednego pałacu zbudowanych w różnych okresach. U jego podnóża leży niewielkie miasteczko Bečov, dawne podgrodzie.

Ogromna większość naszych rodaków zapewne nigdy nie słyszała o tym, obecnie niewiele ponad 8-tysięcznym mieście, nazywanym Sercem Estonii, gdyż położone jest niemal w centrum kraju, między stołecznym Tallinem i drugim pod względem wielkości, uważanym za stolicę kulturalną Tartu, dawnym Dorpatem. Paide, bo o nim mowa, przez kilka wieków nosiło niemiecką nazwę Weißenstein, polską zaś Biały Kamień, gdyż tutejszy zamek zbudowano z białego wapienia. Przepływa przez nie rzeka Parnawa i wpadająca do niej Esna. I było jednym z miejsc chwały polskiego oręża.

Na skalistej, ze szczytem na wysokości 295 m n.p.m. wulkanicznej górze – chociaż nigdy nie była ona wulkanem, stoi średniowieczny zamek. Gdy patrzę nań z dołu, od strony resztek południowo-wschodniego rondla – barbakanu, widok smukłej, cylindrycznej wieży z przylegającym do niej kamiennym zamkiem zbudowanym na planie prostokąta oraz studni na dole skarpy z kręcącymi się przy niej ludźmi, bardzo przypomina mi typowe, XVI–XVII-wieczne obrazy starych zamków.

Około 40 – 50 km, w zależności od tego, którędy jechać, na południowy wschód od Lwowa, między czterotysięcznym miasteczkiem Bóbrka ( ukr. Bibrka) i siedmiotysięcznymi Przemyślanami (Peremyszlany), leży mające obecnie niespełna tysiąc mieszkańców miasteczko, raczej wioska, Świrz.

W drodze powrotnej do Warszawy, jadąc szerokim łukiem na wschód Estonii „zaliczyliśmy" także dawny zamek rycerzy zakonnych Biały Kamień, niemiecki Weißenstein – obecnie nazywa się Paide, uważany za serce Estonii, gdyż leży w jej centrum.

Läckö Slott, stojący na cyplu półwyspu Kållandsö, wcinającym się na ponad 20 km w wody jeziora Wener, uważany jest za najpiękniejszy zamek Szwecji.

Na niewysokim wzgórzu u zbiegu rzek Ostrawica i Luczina we wschodniej, prawobrzeżnej części Ostrawy, zaledwie kilkanaście kilometrów od granicy z Polską, stoi zamek nazywany współcześnie Śląskoostrawskim – Slezskoostravsky hrad. Do 1919 roku zaś, podobnie jak obecna dzielnica, w przeszłości zaś samodzielne miasto Polska Ostrawa, Polskoostrawskim.

Liw to niewielka wioska niedaleko Węgrowa. Wznosi się nad nią gotycka wieża z czerwonej cegły, pozostałość po średniowiecznym zamku. Jest on następcą drewnianego gródka broniącego Mazowsza przed najazdami Rusinów, Litwinów i Jadźwingów, którzy regularnie pustoszyli te tereny.