{jumi [*4]}Ponadto jej postanowienia utrudniają działalność legalnie działającym podmiotom, pozwalając jednocześnie nielegalnym bukmacherom pozostać bezkarnymi. SPiPFB przygotowało zestawienie najważniejszych błędów ustawy hazardowej:
- internet napędza szarą strefę - pierwszy błąd dotyczy ustawowego zakazu organizowania zakładów przez internet. Niestety pomimo tego zakazu zagraniczne firmy bukmacherskie oferują polskim internautom możliwość obstawiania wyników rozgrywek sportowych. W rezultacie tracą na tym zarówno legalnie działające w Polsce podmioty, jak i budżet państwa. Szacuje się, że obroty szarej strefy bukmacherskiej w internecie sięgają 3 mld zł.;
- niejednoznaczność przepisów - część z nich jest tak skonstruowana, że jednoznaczna interpretacja jest niemożliwa. Problem ten odzwierciedlają kontrole Służby Celnej w punktach przyjmowania zakładów bukmacherskich, w trakcie których podejmowane są rozbieżne interpretacje tych samych przepisów. Częstą podstawą do wszczynania postępowań karno – skarbowych jest kwestia reklam i oznaczeń punktów bukmacherskich. Art. 29 ustawy zezwala na umieszczenia reklam wewnątrz lokalu, nie zastrzegając przy tym, że artykuły promocyjne nie mogą być widoczne z zewnątrz. Dlatego z zgodnie zasadami prawa należy uznać, że reklama umieszczona wewnątrz punktu na oknie nie powoduje złamania przepisów ustawy. Niestety interpretacje Służby Celnej w tym zakresie nie są jednoznaczne i często uznają taką reklamę za niezgodną z prawem;
- niejasne warunki uzyskania zgody na przyjmowanie zakładów wyników krajowych rozgrywek od właściwych związków sportowych. Ustawa poza ogólnym nakazem nie precyzuje szczegółów. W praktyce otrzymanie zgody wiąże się ze wsparciem finansowym poszczególnych związków. Chociaż firmy bukmacherskie w większości przypadków dochodzą do porozumienia ze związkami co do wysokości opłat, to jak pokazuje przykład Ekstraklasy SA, zdarzają się wyjątki. Wygórowane żądania finansowe oraz lekceważenie oferty złożonej przez bukmacherów, spowodowały, że w obecnym sezonie nie można obstawiać meczy Ekstraklasy;
- system podatkowy, nakładający 12 proc. podatek od obrotów, to kolejny poważny problem wynikający z ustawy hazardowej. Odbiega on od powszechnie stosowanych zasad w UE, gdzie średnio stawka podatkowa wynosi 5-7 proc. Ma to szczególne znaczenie w usługach bukmacherskich, których świadczenie ma często charakter transgraniczny (przez internet). Stosowanie odmiennych, zawyżonych stawek podatkowych w tym segmencie rynku czyni ofertę polskich naziemnych bukmacherów mało konkurencyjną w stosunku do zagranicznych bukmacherów, a zakłady dotyczą bardzo często zdarzeń sportowych o zasięgu międzynarodowym, które umieszczane są w ofercie większości bukmacherów europejskich;
- ograniczone możliwości reklamy zakładów bukmacherskich - są one asymetryczne w odniesieniu do innych usług hazardowych. Usługi o podobnej „sile oddziaływania", np. lotto, czy też loterie promocyjne i audioteksowe nie są objęte analogicznymi zakazami;
- problemy natury proceduralnej - związane są one z podjęciem i prowadzeniem działalności bukmacherskiej. Regulator rynku koncentruje się na szczegółowym egzekwowaniu często absurdalnych wymogów zamiast skupić się na likwidacji szarej strefy, która dynamicznie rozwija się pozbawiając budżetu ogromnych wpływów. Przykładem tego typu procedur może być specjalny nadzór podatkowy realizowany przez Służbę Celną. Jest on niezwykle rozbudowany i wymaga mnożenia szeregu dokumentów wysyłanych do wszystkich urzędów celnych, na terenie których działa dany podmiot. Dlatego np. zmiana szkicu sytuacyjnego wnętrza punktu przyjmowania zakładów wymaga zatwierdzenia zmiany akt weryfikacyjnych i powiadomienia pozostałych Urzędów Celnych na terenie kraju.
{jumi [*9]}
