Nową publikację Różewicza zapowiedziała wydawnictwo Biuro Literackie, z którym poeta związany jest od 5 lat. Wydawca ogłosił pojawienie się nowej książki w księgarniach 9 października, czyli w 91. urodziny artysty.
Publikacja będzie zawierała nowe, niepublikowane dotąd wiersze Różewicza. Utwory „na ty z Czesławem" oraz „zawód: literat" pojawiły się już na stronie internetowej wydawnictwa jako zapowiedź książki. Tytuł zbioru „to i owo" dobrze obrazuje to, co czytelnik w nim znajdzie. Jest to bowiem zbiór wierszy, felietonów, grotesek dramatycznych oraz rysunków – nie tylko Różewicza. Odbiorca zobaczy również rękopisy drukowanych w książce utworów oraz dedykacje dla autora „Kartoteki" - m.in. dedykacje od Leopolda Staffa.
Wydanie zbioru dedykacji od wielu lat było w planach Różewicza. Chciał opublikować aforyzmy, którymi obdarzyli go polscy i zagraniczni pisarze. W „to i owo" zamieszczono więc kilkanaście wpisów, które miały się znaleźć w planowanym tomie z dedykacjami.
Tadeusz Różewicz urodził się 91 lat temu w Radomsku w dniu wizyty Józefa Piłsudskiego w tej miejscowości. W czasach szkolnych wzorem dla niego był starszy brat, Janusz, z którym wspólnie podejmowali pierwsze literackie próby. Obaj uczyli się w gimnazjum im. Feliksa Fabianiego, jednak Janusz został wydalony z niego za „poglądy komunistyczne", których doszukano się w jego wypracowaniu „I co ty na to, szary człowieku?" Od tamtego momentu wielokrotnie w twórczości Tadeusza Różewicza pojawiała się postać „szarego człowieka".
W czasie wojny Różewicz walczył w szeregach Armii Krajowej. Po wojnie zdał maturę i zaczął studia na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Do Krakowa młodego Różewicza ściągnął Julian Przyboś. Poeta wstąpił do Neoawangardy Krakowskiej. Jego trzeci, już właściwy debiut, został uznany za rewolucję w poezji. Tomik „Niepokój" z 1947 roku wzbudził sensację. Leopold Staff korzystał z wierszy Różewicza przy pisaniu swoich ostatnich utworów. Różewicz stworzył nowy nurt poezji odbudowującej sens po tragedii Auschwitz.
Kiedy w 1949 roku ogłoszono stalinizację literatury, Różewicz wycofał się z życia publicznego. Dalej jednak wydawał tomiki wierszy - „Pięć poematów", „Czas który idzie", „Wiersze i obrazy" oraz „Równinę".
Zafascynowany twórczością Ionesco i Becketta poeta zaczął pisać dramaty. Jego największe dokonanie w tym względzie to „Kartoteka", ale napisał też inne słynne sztuki: "Białe małżeństwo", "Stara kobieta wysiaduje", "Odejście głodomora", "Pułapka" i "Do piachu". Tak powstał nowy typ bohatera – biernego, nieuporządkowanego wewnętrznie – będący zarówno każdym, jak i nikim. Dramaty Różewicza zaliczane są do „teatru absurdu", sam autor uważa jednak, że tworzy teatr realistyczno-poetycki.
Od 1968 roku poeta mieszka we Wrocławiu. W latach 90. wydaje dramat "Kartoteka rozrzucona", dwa nowe zbiory wierszy "Płaskorzeźba" i "Recycling. zawsze fragment". Potem powstają "Historia pięciu wierszy", "Nożyk profesora", "Matka odchodzi", "szara strefa" i "Wyjście". Kolejne tomy wydaje już Biuro Literackie. Opublikowana zostaje również książka z wywiadami z poetą "Wbrew sobie. Rozmowy z Tadeuszem Różewiczem", a także antologia "Dorzecze Różewicza" z wierszami autora wybranymi i omówionymi przez ponad dwudziestu poetów, uzupełniona filmem Artura Burszty i Jolanty Kowalskiej.
{jumi [*7]}
