Warszawskie filtry budzą ciekawość

Są tam także późniejsze, dwudziestowieczne obiekty - zakład filtrów {jumi [*4]}pośpiesznych, z bardzo ciekawą formą architektoniczną i wyposażeniem wewnętrznym. Jednak prawdziwą perełką filtrów, wybudowanych ponad 120 lat temu przez Wiliama Lindleya, jest wnętrze filtra powolnego. Zwiedzanie terenu zlokalizowanego pomiędzy ulicami Koszykową, Filtrową, Nowowiejską oraz Raszyńską.
Filtry warszawskie (Filtry Lindleya) należą do systemu wodociągów warszawskich zaprojektowanych i zbudowanych przez brytyjskiego inżyniera Williama Lindleya w latach 1883 – 1886. Budowę zlecił Sokrates Starynkiewicz, generał rosyjski, prezydent Warszawy w latach 1875 – 1892.
Projekt Williama Lindleya zakładał budowę Stacji Pomp Rzecznych na lewym brzegu Wisły oraz Stacji Filtrów z urządzeniami uzdatniającymi wodę do picia. Projekt realizował i rozbudowywał jego syn, William Heerlein Lindley.
Podczas budowy wykorzystano najnowocześniejsze ówczesne rozwiązania techniczne. Duży nacisk położono na dopracowanie szczegółów. Przy budowie wszystkich, nawet najmniejszych, obiektów użyto materiałów najwyższej jakości, które poddawano kilkustopniowej kontroli. Podstawowym materiałem budowlanym była specjalnie wypalana, odporna na wilgoć cegła licówka i cegła glazurowana białą polewą. Na wielką skalę stosowano bloki granitowe i z piaskowca.
Pierwsza oczyszczona woda popłynęła do mieszkańców Warszawy 3 lipca 1886 r. z filtrów posiadających jedną grupę filtrów powolnych, jeden zbiornik wody czystej, jedną halę pomp i wieżę ciśnień.{jumi [*7]}