Odkrycie podwójnej helisy strutkury DNA był kulminacją wielu lat badań Watsona, Cricka i wielu innych, zwłaszcza Rosalindy Franklin. Ta ostatnia była naukowcem, której krystalograficzne zdjęcia rentgenowskie okazały się punktem zwrotnym w pracach Watsona i Cricka, ale do czego obaj panowie nigdy się nie przyznali. Kiedy ci otrzymywali nagrodę Nobla za swoje odkrycie, osiągnięcia Franklin nawet nie zostały wspomniane, tym samym nie rozsławiając autorki tak bardzo jak ich.
Mimo to, jeśli para nie doceniła osiągnięć Franklin, nie ma wątpliwości że Watson i Crick byli pracowitymi i utalentowanymi naukowcami, którzy zrewolucjonizowali biologię i prawdopodobnie uruchomili nowoczesne nauki o życiu jakie znamy dzisiaj. Znaczenie ujawniające tajemnice struktury DNA jest niewątpliwie faktem, który zasługuje na uznanie. Naukowcy ustalili, że DNA to w rzeczywistości dwie nici polimerowe, zwinięte wokół siebie. Stwierdzili także, że DNA powiela się, rozdzielając się na dwie nici (podwójna helisa), do których następnie poszczególne zasady dobierają sobie pary.
Zgodnie z pamiętnikiem Watsona pierwsza publiczna wzmianka o odkryciu nastąpiła gdy Crick przerwał zgromadzonym lunch w pubie Eagle - wtedy popularnym wodopoju dla naukowców z pobliskiego Uniwersytetu Cambridge. Wtedy Crick miał powiedzieć, że on i Watson odkryli "sekret życia". Niewątpliwie odkrycie sekretu życia jest dobrym powodem do przerwania obiadu wszystkim zgromadzonym, lecz historia milczy czy Crick zrobił to w elegancki sposób i czy został do końca wysłuchany przez wszystkich klientów baru, dla których sekretem życia były "dobre kanapki i mocne piwo, konsumowane we względnej ciszy i spokoju".
To obwieszczenie może być cenną lekcją dla współeczesnych naukowców. Wystarczy wyobrazić sobie w jaki sposób o wiele bardziej byłyby dostępne wyniki badań, gdyby każda wstępna publikacja naukowa była poprzedzona krzykliwym występem autora w barze.
{jumi [*7]}
