Via Carpatia - umowna nazwa korytarza transportowego łączącego Kłajpedę na Litwie z Salonikami w Grecji - przebiega przez: Litwę, Polskę, Słowację, Węgry, Rumunię, Bułgarię aż do Grecji. Cała trasa o długości niemal 600 km ma być gotowa do 2025 r. Na terenie Polski podstawową oś szlaku Via Carpatia stanowi droga ekspresowa S19.

Państwowy Departament Turystyki Litwy organizuje w trzech polskich miastach - Katowicach, Wrocławiu oraz Łodzi - serię spotkań promujących atrakcje turystyczne tego kraju oraz jego możliwości turystyczne. Litwini liczą na turystów z Polski, ponieważ dla Litwy Polska jest rynkiem priorytetowym.

Serdecznie zapraszamy na otwarcie wystawy dwóch litewskich artystek: Leny KHVICHIA (malarstwo) i Irmy BALAKAUSKAITĖ (grafika). Wernisaż odbędzie się w warszawskiej Galerii Delfiny w czwartek 6 października 2016 o godz. 18.

Ratusz z wysoką na 53 metry wieżą nazywany „Białym łabędziem" ze względu na barwę jego ścian oraz elegancję sylwetki, stoi pośrodku dużego placu Ratuszowego. W samym sercu kowieńskiej Starówki.

Kilka kilometrów od centrum Kowna, w Pietraszunach, współcześnie jego dzielnicy, stoi największy na Litwie i jeden z najcenniejszych w niej sakralnych zabytków barokowych, dawny klasztor kamedułów – Pažaislio vienuolinas.

Pierwsza istotna zmiana, jaką zauważam na centralnym placu kłajpedzkiej Senamiestis – Starówki, to nowa kolorystyka Teatru Dramatycznego z XVIII w., przebudowanego w XIX w, z piękną klasycystyczną fasadą. Byłem tu już parokrotnie podczas każdego z przyjazdów do Kłajpedy w ostatnich dwu dekadach i zawsze była ona tak jasnokremowa, że aż niemal biała. Obecnie podstawową barwą jest ciemnoceglasta, z kremowymi kolumnami i innymi detalami architektonicznymi. Lepiej je widać, równocześnie całość kojarzy mi się bardziej z barokową i rokokową architekturą rosyjską, niż pruską.

To tu, w widłach jakie tworzy ujście Wilii do Niemna, narodziło się Kowno. Obecnie drugie pod względem wielkości i liczby mieszkańców, ponad 300-tysięczne miasto Litwy. Cypel ten, na końcu którego znajduje się niewielki teren spacerowy i park Santakos, zamieszkany był już przed wiekami. Od kiedy jednak, dokładnie nie wiadomo.

Jedną z pasji hrabiego Feliksa Tyszkiewicza (1870-1932), założyciela, wraz z żoną Antoniną z Korzbok-Łąckich (1870-1952), uzdrowiska w Połądze nad Bałtykiem, było kolekcjonowanie bursztynu wykopaliskowego. Zgromadził jego wspaniały zbiór, w którym szczególne cenne były inkluzje – owady i części roślin zatopione przed wiekami w żywicy.

My mamy prawosławną Świętą Górę w Grabarce na Podlasiu, na której obok cerkwi i żeńskiego klasztoru stoją od niepamiętnych czasów – i ustawiane są ciągle nowe – tysiące już krzyży. Litwini mają natomiast swoją, katolicką, chociaż nie tylko, Górę Krzyży – Kryžių kalnas położoną 12 km na północ od wojewódzkiego (okręgowego), ponad 100-tysięcznego miasta Szawle – litewska nazwa Šiaulai.

Połąga położona nad Bałtykiem, jest największym, liczącym kilkanaście tysięcy stałych mieszkańców litewskim uzdrowiskiem, nazywanym letnią stolicą kraju. Nie byłem w niej już kilka lat od czasu trochę dłuższego tu pobytu i z zainteresowaniem oglądam co się zmieniło. Przede wszystkim tradycyjne o tej porze roku przygotowania do letniego sezonu 2016. Bo chociaż tutejsze sanatoria czynne są także zimą, to uzdrowisko naprawdę ożywa tylko od połowy maja, a praktycznie od czerwca do września. Wówczas przyjeżdżają do niego na piaszczyste plaże i po wspaniały klimat morsko – leśny tłumy nie tylko Litwinów, ale także Rosjan, Białorusinów, Niemców i, oczywiście, także naszych rodaków.