Lubimy wierzyć, że każdy osiłek w końcu przekona się, że nie zawsze wygrywa silniejszy. Dzięki badaczom z University College of London oraz Imperial College of London jesteśmy coraz bliżej odpowiedzi na pytanie dlaczego tak się dzieje. Wykazali oni, że różnice w strukturach przewodzenia impulsów nerwowych są skorelowane z różnicami między skutecznością doświadczonych karateków i zwykłych ludzi.
Badanie przeprowadzono na grupie 12 ekspertów karate, którzy trenowali średnio 13,8 roku. Porównano ich z grupą 12 osób w podobnym wieku, regularnie uprawiających sport, lecz nie mających styczności ze sztukami walki. Zadaniem obu grup było uderzenie w cel z odległości 5 cm. Badanych zaopatrzono w czujniki podczerwieni, mające uchwycić prędkość ruchu nadgarstków, ramion i torsu.
Niespodzianek nie było: karatecy uderzali mocniej. Jak się wydaje, odpowiedzialna za to była lepsza synchronizacja ruchów ich nadgarstków i ramion w porównaniu do ludzi nienawykłych do uderzeń. Dzięki obrazowaniu tensora dyfuzji (DTI), rodzajowi rezonansu magnetycznego, udało się poznać najbardziej prawdopodobną przyczynę tej różnicy. Podczas wykonywania ciosu przez karateków aktywowane zostały mikroskopijne struktury w istocie białej móżdżku oraz pierwszorzędowej kory ruchowej, dwóch ośrodków odpowiedzialnych za wykonywanie złożonych ruchów. Obszary te mogły się rozwinąć na skutek długoletniego treningu, podobnie jak u wirtuozów skrzypiec rozwijają się części kory ruchowej odpowiedzialne za ruchy palców.
Naukowcy nie kryją entuzjazmu – Dopiero zaczynamy rozumieć, w jaki sposób umiejętności i zdolności łączą się z różnicami w strukturze mózgu – komentuje prof. Masud Husain z Institute of Cognitive Neuroscience na UCL – Wyniki tych badań wskazują, że sukces w sporcie może zależeć nie tylko od predyspozycji fizycznych, ale również od różnic w mózgach sportowców.
- Nasze wnioski są spójne z wcześniejszymi badaniami, które wykazały strategiczną rolę móżdżku w wytwarzaniu złożonych i skoordynowanych ruchów – dodaje dr Ed Roberts z Wydziału Medycyny na ICL – Jest kilka czynników mogących wpłynąć na sygnał DTI, więc za wcześnie jeszcze by ustalić dokładne znaczenie istoty białej dla tych różnic. Dalsze badania przy użyciu bardziej zaawansowanych technologii pozwolą nam uzyskać jaśniejszy obraz.
Odkrycia z zakresu nauki i przyswajania nowych umiejętności mogą w przyszłości umożliwić stworzenie optymalnych programów treningowych dla sportowców. Na pełną współpracę trenerów z laboratoriami przyjdzie nam jednak trochę poczekać.
{jumi [*7]}
