Na wystawie „Serenissima Wojciecha Weissa" zobaczymy malarski plon weneckich pobytów, zarówno Wojciecha Weissa, jak i jego żony, Aneri Ireny Weissowej. Obrazy olejne, stanowiące najmocniejsze akordy kompozycyjne, odnajdują swoje echa w licznych akwarelach i rysunkach, monochromatycznych akcentów dodają brzmiące innymi tonacjami grafiki. Ekspozycję wzbogacają wykonane tą samą ręką archiwalne fotografie.
Ze wstępu do katalogu wystawy Serenissima Wojciecha Weissa. Krajobrazy Wenecji
Wystawa została otwarta 14 czerwca w Małych Salach Muzeum Teatralnego w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej i będzie czynna do 5 lipca 2011 we wtorki, środy i czwartki w godzinach 10 – 14.30 (wejście od Wierzbowej) oraz na godzinę przed każdym spektaklem. Bilety w cenie 7 zł i 5 zł ulgowe. Dla widzów Teatru Wielkiego wstęp bezpłatny.
Wojciech Weiss, jeden z najwybitniejszych malarzy okresu Młodej Polski i międzywojnia, jak żaden inny z jemu współczesnych, związany był z kulturą i krajobrazem Włoch. Jego twórczość, zwłaszcza ta dojrzała, została ukształtowana w znacznej mierze przez oddziaływanie sztuki włoskiej, a w szczególności malarstwa weneckiego. Po zakończeniu studiów w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych kształcił się przez rok w Paryżu, a w 1901 wyjechał do Florencji, a później Rzymu aby tam kontynuować naukę.
Włochy towarzyszyły również późniejszym dekadom twórczości Wojciecha Weissa, przepajały ją swoistą barwą i świetlistością, uczyły postrzegania pleneru, jako żywego, nasyconego brzmieniem najczystszego koloru, obiektu artystycznej obserwacji. Wielcy mistrzowie malarstwa włoskiego, a przede wszystkim Tycjan, podpowiadali mu tajemnice kobiecego aktu i bogactwo zasad kompozycji.
Kolejny pobyt Wojciecha Weissa we Włoszech przypada na rok 1913. W Wenecji, w której zatrzymuje się na dłużej wraz z żoną, powstaje wówczas cykl akwarel, nielicznych stosunkowo prac olejnych oraz niezwykle pięknych fotografii.
W latach dwudziestych i trzydziestych artysta wielokrotnie powraca do Wenecji – miasta, którego atmosferę może chłonąć bez końca, czego wielokrotnie daje wyraz w swoich notatkach, wierszach i korespondencji.
Malował tam bardzo dużo, olejem, jak również akwarelą, szkicowniki zapełniały się pięknymi studiami rysunkowymi, które później wykorzystywane były także do serii drzeworytów, litografii i monotypii. Towarzyszył mu też aparat fotograficzny, którym wykonał unikatową dokumentację na celuloidowych kliszach.
