Osiemnaście skrzyń z tysiącami wierszy, zeszytami, pamiętnikami, fotografiami i obfitą korespondencją poetki trafiło pod opiekę Biblioteki Narodowej. Teraz każdy za darmo może prześledzić m.in. pierwsze literackie próby dziewięcioletniej Agnieszki czy niepublikowane nigdy dotąd listy do matki.
"Zaczynam mój pamiętnik dnia 27 grudnia 1945 roku. W 1939 roku wróciłam z Zakopanego do Warszawy. Wtedy zaczęła się okupacja. Miałam wtedy 3 lata, teraz mam 9. Na początku mieszkałam z rodzicami na Saskiej Kępie" - pisze mała Agnieszka na pierwszej stronie swojego dziennika. Na kolejnych, dziś już pożółkłych stronach czerwonego kajetu możemy przeczytać o jej pierwszych, dziecięcych przyjaźniach czy lekcjach francuskiego. Ale pamiętniki i wspomnienia poetki to nie wszystko, co znajduje się w cyfrowym archiwum. Są tu także legitymacje, dokumenty tożsamości, odznaczenia i indeks wyższej uczelni. Dzięki tym wszystkim dokumentom możemy poznać historię życia Agnieszki Osieckiej.
Zachowane materiały są bardzo różnorodne. Znajdziemy tu pamiętniki pisane od czasów dzieciństwa do lat 90. Są tu także dzienniki z podróży, ze szpitala, kalendarze, utwory poetyckie, opowiadania i piosenki kabaretowe. Interesujące są również listy do wielkich osobistości – m.in. do Jeremiego Przybory, Jerzego Giedroycia i Marka Hłaski. Po raz pierwszy mamy też możliwość zapoznania się z korespondencją między Agnieszką a jej matką, Marią Osiecką.
Dyrektor Biblioteki Narodowej, Tomasz Makowski poinformował, że część listów poznamy dopiero za 10 lat, ponieważ żyją jeszcze osoby, których one dotyczą. Podobnie sprawa ma się z dziennikami Osieckiej od lat 60.
W Archiwum znajduje się też duża kolekcja fotografii, którą Agnieszka Osiecka zainteresowała się podczas studiów w łódzkiej filmówce. Fani poetki znajdą tu również bogaty i kompletny zbiór rękopisów i maszynopisów z kolejnymi wersjami utworów poetyckich, prozatorskich, teatralnych, publicystycznych oraz przekładów.
Dzięki opublikowanym dokumentom możemy nie tylko zapoznać się ze szczegółami z życia Osieckiej, ale dowiedzieć się nowych rzeczy o tamtej epoce. Materiały opisują czasy słynnego STSu, a także kulturę studencką Warszawy i Łodzi.
Zachowały się również przedmioty należące do poetki, m.in. ordery, biurko, rower, aparat fotograficzny, bibeloty, część ulubionej zastawy kuchennej, apaszki i okulary, które zostały sfotografowane na potrzeby Archiwum Cyfrowego.
Choć Biblioteka Narodowa od lat gromadzi najcenniejsze archiwalia polskich twórców, to cyfrowe archiwum Agnieszki Osieckiej jest pierwszym przypadkiem publicznego udostępnienia tak obszernych prywatnych zbiorów. W Bibliotece znajdują się również materiały dotyczące Zbigniewa Herberta, Leszka Kołakowskiego, Krzysztofa Komedy czy Miłoszów, nad których digitalizacją, cyfryzacją i udostępnieniem pracuje zespół Biblioteki.
Pomysł na stworzenie cyfrowego archiwum Agnieszki Osieckiej powstał w 2007 roku w Fundacji Okularnicy, prowadzonej przez Agatę Passent. Córka artystki stwierdziła, że to właśnie Biblioteka Narodowa jako miejsce często odwiedzane przez studentów, jak żadna inna instytucja nadaje się do sprawowania pieczy nad archiwum Osieckiej.
Cyfrowe Archiwum Agnieszki Osieckiej znajdziecie na stronie: www.archiwumagnieszkiosieckiej.pl.
{jumi [*7]}
