W żołądkach żab odnotowano ponad 15 klas zwierząt pośród 18814 szczątków, w tym lądowe i wodne owady, pająki, raki, ryby, żaby, salamandry, traszki, węże, jaszczurki, żółwie, ptaki i małe ssaki. Badaniu poddano osobniki dorosłe i nieletnie wszystkich wielkości, za wyjątkiem kijanek. Te wyniki pokazują, że żaba rycząca zaatakuje i zje niemal każdy organizm, który znajdzie się w jej zasięgu i będzie mógł zostać połknięty, wliczając w to własny gatunek.
Wcześniejsze badania oparte na diecie żaby byka, bo tak też jest nazywana, obejmowały stosunkowo małą ilość osobników z niewielkiej liczby jezior i stawów. Obecne wyniki wzmacniają obawę, że niekontrolowane populacje żaby ryczącej mają lub mogą mieć wpływ na rodzime gatunki.
Przez dziesięciolecia żaba byk była transportowana i hodowana na całym świecie przez potencjalnych hodowców żab, właścicieli zwierząt domowych, rybaków, a nawet przez podmioty organizujące konkursy żabich skoków. Bardzo łatwo dostosowują się one do różnych siedlisk zarówno w strefie tropikalnej jak i umiarkowanej. Po osiedleniu ich liczba szybko rośnie, a samice składają do 20 tys. jaj rocznie. Z tego powodu żaba rycząca jest uznana jako jeden ze stu najbardziej inwazyjnych gatunków na świecie.
{jumi [*7]}
