Szaniawski był reanimowany przez ratowników medycznych przez godzinę, jednak nie udało się go uratować. Kiepska pogoda sprawiła, że śmigłowiec TOPR dotarł na miejsce zdarzenia dopiero za trzecim razem. Nie jest to pierwszy wypadek śmiertelny w tym miejscu. W sierpniu w rejonie Niebieskiego Szlaku zginęły dwie osoby.
Józef Szaniawski urodził się w 1944 roku we Lwowie. Swoją dziennikarską karierę zaczął od bycia redaktorem PAP. Współpracę z agencją zakończył po 15 latach, w 1985 roku. Depesze nieocenzurowane przez władze komunistyczne przekazywał do Radia Wolna Europa, z którym współpracował od 1973 roku. W ciagu 11 lat napisał ponad 500 tajnych korespondencji dla tej rozgłośni. Poznał wtedy Jana Nowaka-Jeziorańskiego.
W 1985 roku SB aresztowało go i oskarżyło o współpracę z CIA. Szaniawski został skazany na 10 lat więzienia przez sąd wojskowy. Przez prawie pięć lat przebywał w więzieniach przy ul. Rakowieckiej w Warszawie i w Barczewie. W 1989 roku został uniewinniony przez Sąd Najwyższy i określony przez niego „ostatnim więźniem politycznym PRL-u". Na wolność wyszedł 22 grudnia 1989 roku.
To właśnie Szaniawski zadbał o to, aby przywrócić dobre imię pułkownika Ryszarda Kuklińskiego. Był jego pełnomocnikiem i przyjacielem. Przyczynił się do ujawnienia misji wywiadowczej pułkownika i jego rehabilitacji w świetle prawa. To za jego sprawą pułkownik odwiedził nasz kraj w 1998 roku. Szaniawski założył również izbę poświęconą jego pamięci.
Swoje artykuły publikował w takich gazetach, jak „Tygodnik Solidarność", „Wprost", „Polska Zbrojna", „Nowy Świat", „Gazeta Polska", „Dziennik Chicagowski", „Nowy Dziennik", „Nasz Dziennik", „Nasza Polska" czy „Dziennik Związkowy". Współpracował również z Radiem Maryja oraz Telewizją Trwam.
Józef Szaniawski przekazywał też swój wiedzę kolejnym pokoleniom. Od 1994 do 2003 roku wykładał w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Watrszawskiego. Następnie od 1996 roku przez 5 lat był profesorem nadzwyczajnym i prorektorem w Wyższej Szkole Dziennikarstwa im. Melchiora Wańkowicza. Od 2001 roku był wykładowcą w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki oraz na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Szaniawski wykładał również w założonej przez o. Tadeusza Rydzyka toruńskiej Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej.
Szaniawski pisał także książki. Najwięcej z tych publikacji poświęconych było pułkownikowi Ryszardowi Kuklińskiemu oraz Józefowi Piłsudzkiemu. Był autorem takich książek, jak "Samotna misja. Pułkownik Kukliński i zimna wojna" z 2003 roku, "Pułkownik Kukliński - Misja Polski" z 2005 roku, „Pułkownik Kukliński – tajna misja" z 2008 roku i "Victoria Polska. Marszałek Piłsudski w obronie Europy" z 2009 roku. Jego ostatnią publikacją był album "Grunwald pole chwały".
Józef Szaniawski 30 lipca 2011 roku otrzymał tytuł „Zasłużonego dla miasta stołecznego Warszawy".
{jumi [*7]}
