Powstanie w getcie wybuchło 19 kwietnia 1943 roku, w wigilię żydowskiego święta Paschy, po rozpoczęciu przez hitlerowców ostatecznej likwidacji getta. Powstaniem kierowała Żydowska Organizacja Bojowa i Żydowski Związek Wojskowy. Do walki stanęło kilkuset bojowników, którzy walczyli przeciwko czterem tysiącom niemieckich żołnierzy, wspieranych przez artylerię i broń pancerną.
Akcja zbrojnego oporu przeciwko likwidacji getta trwała do połowy maja 1943 roku. W czasie walk zginęło około 14 tysięcy Żydów. 8 maja 1943 roku samobójstwo popełnił przywódca powstania, Mordechaj Anielewicz. Osiem dni później Niemcy - na znak ostatecznego zniszczenia getta warszawskiego - wysadzili w powietrze Wielką Synagogę na Tłomackiem.
Po upadku powstania nastąpiła ostateczna eksterminacja mieszkańców getta i jego zniszczenie, nadzorowane przez generała SS Jürgena Stroopa. Wszystkich, którzy przeżyli powstanie, prawie 50 tysięcy osób, wywieziono do obozu zagłady w Treblince.
{jumi[*8]}
