Unijna dyrektywa o transgranicznej opiece zdrowotnej wejdzie w życie 25 października 2013 roku. Od tego dnia do Polski będą mogli przyjeżdżać pacjenci z całej UE, dla których szpitale mogłyby wykonywać dodatkowe usługi warte 1,5-2 mld złotych. Przed wdrożeniem tej dyrektywy Polska ma jeszcze wiele przeszkód do pokonania.

Przewodniczący Parlamentu Europejskiego Jerzy Buzek na temat dyrektywy o prawach pacjenta w transgranicznej opiece zdrowotnej wypowiadał się w styczniu 2011 roku w Strasburgu: - Po długich i żmudnych negocjacjach z Radą Parlament w końcu osiągnął to, na czym mu zależało: uzgodniono solidną podstawę prawną dla transgranicznej opieki zdrowotnej w UE, która do tej pory nie była należycie uregulowana. Ujednoliciliśmy różne normy ustanowione przez europejski Trybunał Sprawiedliwości, tworząc tym samym jasny i obiektywny system odniesienia. (...) Od tej chwili mamy jasne i jednakowe zasady korzystania przez pacjentów z ponadgranicznej opieki zdrowotnej. Za pośrednictwem centralnych punktów kontaktowych w każdym państwie członkowskim obywatele będą lepiej informowani o swoich prawach do zwrotu kosztów leczenia za granicą. Osoby mieszkające w strefie przygranicznej i poszukujące najbliżej położonego punktu pomocy medycznej, a także osoby cierpiące na rzadkie schorzenia najbardziej skorzystają na wprowadzeniu uproszczonych procedur na mocy tej dyrektywy. Parlament zrobił wszystko, żeby zadbać o zapewnienie każdemu Europejczykowi najlepszej dostępnej opieki zdrowotnej.".

Potencjalni zagraniczni pacjenci, którzy przyjadą do Polski nie mają jak dotąd miejsca, w którym mogliby znaleźć informacje o szpitalach. Nie ma również krajowych punktów informacyjno-kontaktowych. Nadal nie wiadomo, czy - świadcząc usługi komercyjne - szpitale będą mogły używać sprzętu medycznego kupionego dzięki dotacjom publicznym. Ponadto Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że szpitale publiczne nie mogą wykonywać świadczeń komercyjnych w ramach usług zakontraktowanych przez Fundusz.

Cennik za usługi w każdej placówce medycznej musi być dla obcokrajowca i dla chorego z własnego kraju taki sam. Jeśli jednak publiczne lecznice będą zobowiązane do sporządzania cenników swoich usług, jednakowych dla polskich i zagranicznych pacjentów, a zarazem będą mogły je stosować jedynie wobec pacjentów zagranicznych, nie będzie mowy o równym traktowaniu chorych. Pacjent z Niemiec, zgodnie z dyrektywą, będzie mógł wykonać określony planowany zabieg w polskim szpitalu publicznym. Polak, mimo że za taki zabieg będzie chciał zapłacić w szpitalnej kasie, nie będzie miał takiej możliwości.

www.rynekzdrowia.pl

www.europarl.europa.eu

{jumi [*9]}