Najdłuższą w armeńskiej stolicy i jedną z pryncypialnych w niej aleję Mesropa Masztoca zamyka na jej północno-wschodnim krańcu potężny kompleks Instytutu Matenadaran, wbudowany w skały jednego ze wzgórz.

Sceneria jest oszałamiająca. Dookoła wznoszą się wysokie, dzikie skały górnej części doliny rzeki Azat. A w nie wpisuje się pozornie niewielki, gdy jest oglądany z oddali, zespół klasztoru Geghard (Gegard), co znaczy Święta Włócznia.

Widok jest zaskakujący i zarazem zachwycający. Wzrok przyzwyczajony do świątyń zbudowanych w klasycznym stylu architektury ormiańskiej, nagle dostrzega tu, w kaukaskich górach, antyczną świątynię grecko-rzymską z I wieku n.e., stojącą na skraju szpiczastego kąta, leżącego na wysokości 1400 m n.p.m., trójkątnego płaskowyżu. Tuż nad opadającym w dół urwiskiem wąwozu i doliny rzeki Azat.

Na niewysokim wzgórzu górującym nad doliną rzeki Araks stanowiącej granicę między Armenią i Turcją, w miejscowości Lusart, zaledwie 8 km na południe od miasta Artaszat, wznosi się obronny klasztor Chor Wirap, co znaczy Głęboki Loch.

W pobliżu miasta Sisjan w Armenii znajduje się tajemniczy zespół megalitycznych kamieni o nadal spornym i niewyjaśnionym przeznaczeniu, a nawet wieku. Przez jednych badaczy uważanych za jedno z najstarszych na naszym globie obserwatoriów astronomicznych z epoki brązu, przez innych starą nekropolię, a nawet miejsce pogańskiego kultu i ludzką osadą.

Kilka kilometrów od zachodniego brzegu górskiego jeziora Sewan znajduje się największe obecnie skupisko chaczkarów. Kamiennych steli z wykutymi na nich krzyżami, innymi rysunkami, lub bardzo często bogatą ornamentyką, a czasami także napisami informującymi, kogo one upamiętniają, lub kto je ufundował. Są to tradycyjne ormiańskie płyty wotywne poświęcane ważnym wydarzeniom lub ludziom. W 2010 roku wpisane zostały one na Listę UNESCO jako niematerialne, kulturalne dziedzictwo ludzkości.

Dosyć masywny gmach katedry opiera się na czterech filarach. Łączą one arkady, dzięki którym najstarsza część świątyni, z V – VI w., zbudowana na planie prostokąta, obecnie ma plan krzyża. W XVII w. dobudowano do niej z trzech stron sześciokolumnowe rotundy.

Około 20 km na zachód od stolicy Armenii Erewania, w prowincji Armawir, chociaż bardziej oddalone od jej administracyjnego centrum niż stolicy kraju, leży około 70-tysięczne, przemysłowo-handlowe miasto Wagharszapat. Jest to jedna z 13 historycznych rezydencji królewskich tego kraju.