„Maciej Parowski to był Człowiek fantastyczny. Zawsze robił to w co wierzył i do czego był przekonany. Był erudytą i intelektualista, a jednocześnie bardzo skromnym człowiekiem.” – Wspomina pisarz Juliusz Erazm Bolek. – „Bardzo mi przykro, że Maćka nie ma już wśród nas, teraz fantastyka będzie już inna. Żal mi też, że już więcej nie usłyszę, jak zawsze przy naszych spotkaniach, z uśmiechem, przypominał mi moje słowa „Pan mi nic nie daje, a ja na to idę.” Teraz też chyba już najwyższy czas wyjaśnić, o co chodziło w tych naszych żartach. Otóż Maciek zwrócił się do mnie z prośbą pewnej współpracy, która nie specjalnie miała sens, jednak ja się na to zgodziłem, bo uważałem, że takich ludzi koniecznie trzeba wspierać. I zawsze gdy Maciek mnie o coś prosił zgadzałem się, bo takiemu Człowiekowi nie wolno odmawiać. Przykro, że już więcej nie będę miał okazji Go wspierać.”
Maciej Parowski (ur. 27 grudnia 1946 w Warszawie, zm. 2 czerwca 2019 w stolicy) krytyk i pisarz fantastyki naukowej, wieloletni redaktor „Nowej Fantastyki”. Ukończył studia na wydziale elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Od 1968 zamieszczał opowiadania i felietony w „Życiu Warszawy”, „Na Przełaj”, „Kulturze”, „Ekranie” i „Polityce”. Od 1982 do początku 2013 kierownik działu literatury polskiej w miesięczniku „Fantastyka” (później „Nowa Fantastyka”), od 1992 do 2003 również jego redaktor naczelny. W ostatnich latach był redaktorem naczelnym kwartalnika „Czas Fantastyki”.
a