„To wyspa różnorodna, tajemnicza i pełna skrajności – piszą autorki w „Zaproszeniu na Sycylię", wstępie do tego przewodnika. Ma smak wypełnionych ricottą i bakaliami rurek cannoli, pistacjowej granity, marsalskiego wina i pomarańczy; jest miodowo-błękitna niczym zbudowana z tufu barokowa katedra w Noto na tle modrego nieba. Olśniewa jak złote mozaiki w Monreale i czerwone arabskie kopuły San Giovanni degli Eremiti w Palermo. Siła i piękno sycylijskiego krajobrazu są oszołamiające niczym widok kwitnących migdałowców na tle świątyni Zeusa w Dolinie Świątyń w Agrigento...".

Polskim turystom w okresie zimy Włochy kojarzą się górskimi kurortami i nartami. Latem z Lazurowym Wybrzeżem i Toscanią, wielbicielom pielgrzymek z Watykanem i Rzymem... weteranom z Monte Casino. Niewielu dociera natomiast na południe „włoskiego buta", do Cilento poniżej Neapolu.