Barbatodon transylvanicus, a to o nim właśnie mowa, pojawił się w Transylwanii około 70 milionów lat temu. Można powiedzieć, że był jej pierwszym gospodarzem, na długo przed słynnym Vladem Palownikiem i jego literackimi przedstawieniami. Przez jakiś czas musiał co prawda dzielić ziemię z dinozaurami, ale pozostał tam długo po tym, jak pradawne gady wyginęły; sam odszedł w niepamięć ok. 35 milionów lat temu po to, by powrócić niedawno jako wspólne znalezisko uczonych z Rumunii i Belgii.
Na fascynujące szczątki Barbatodona trafili Thierry Smith z Royal Belgian Institute of Natural Sciences oraz Vlad Codrea of the Uniwersytetu Babes-Bolyai w Rumunii. Odkopane przez nich siekacze charakteryzują się niezwykłym, zabarwionym na czerwono szkliwem. Ze wstępnych badań wynika, że ochronna warstwa zębów składa się w 3 procentach z żelaza, co prawdopodobnie zapewniało jej dużą odporność na abrazję.
Chociaż zęby miał czerwone, Barbatodon raczej nie wysysał krwi niczego nie podejrzewających dinozaurów. Jego siekacze kształtem przypominają te spotykane u dzisiejszych nornic – można zatem przypuszczać, że podobnie jak one, prehistoryczny ssak żywił się owadami.
Pozostaje tylko mieć nadzieję, że za rok paleontologowie wpadną na jeszcze lepszą niespodziankę – może mózgożernego zombizaura?
Źródło: New Scientist
{jumi [*7]}
