Panów nie ucieszy też na pewno wiadomość, że monoaminooksydazę typu A udało się powiązać wyłącznie ze szczęściem przedstawicielek płci pięknej. Badanie przeprowadzono na grupie 193 kobiet i 152 mężczyzn, używając szeroko stosowanych technik samoopisowych oraz badania genetycznego. Wynikiem badania była jasna korelacja między ilością alleli MAOA a poczuciem szczęścia badanych kobiet – im więcej powtórzeń genu MAOA, tym bardziej szczęśliwa czuła się badana. Badanie przeprowadzono w ten sposób, aby wykluczyć działanie wieku, rasy, wykształcenia, zarobków i pozostałych czynników zewnętrznych.
Gen, o którym mowa, steruje enzymem monoaminooksydazy, który rozkłada serotoninę, dopaminę oraz inne neuroprzekaźniki w mózgu. Od dawna wiemy, że substancje te łączą się z dobrym samopoczuciem, a ich stymulacja stanowi podstawę działania wielu leków antydepresyjnych. Wariacja monoaminooksydazy typu A skutkuje większą ilością monoamin, co z kolei prowadzi do dłuższego utrzymywania się neuroprzekaźników w mózgu – i lepszego humoru.
Zdziwienia nie kryją sami uczeni – Byłem zaskoczony, ponieważ MAOA o niskiej ekspresji był wcześniej łączony z tak negatywnymi zjawiskami jak alkoholizm, depresja czy zachowania antyspołeczne – komentuje wyniki Henian Chen, jeden z badaczy – Nazywa się go nawet „genem wojownika”, ale przynajmniej u kobiet zdaje się pokazywać swoją jaśniejszą stronę.
Dlaczego obecność genu nie wpływa na szczęście mężczyzn? Uczeni podejrzewają, że odpowiedzialny może być testosteron. Według nich działanie hormonu może hamować wpływ MAOA na samopoczucie. – Być może chłopcy są szczęśliwsi niż mężczyźni, ponieważ ich poziom testosteronu jest niższy przed okresem dorastania – spekuluje Chen. Podkreśla jednak, że dalsze badania są nieodzowne. Z badań nad bliźniętami jednojajowymi wiemy, że różnice genetyczne mogą odpowiadać nawet za 50% wariancji w nastroju u obu płci.
Kwestią czasu jest odnalezienie genetycznych uwarunkowań nastroju u mężczyzn – kolejny „gen szczęścia” czeka na swojego odkrywcę.
{jumi [*7]}
