Stosunkowo niedrogi system składa się z kilku niewielkich paneli fotowoltaicznych, duży zbiornika do przechowywania oczyszczonej wody i serca systemu wielkości budki telefonicznej, w którym mieści się serce systemu: pompy, filtry i membrany, komputery, które umożliwiają uruchomienie się systemu.
Panele słoneczne zaprogramowane w celu maksymalizacji przechwytywania światła słonecznego zasilają pompy, które przelewają brązową, słoną wodę przez półszczelne membrany. Oczyszczona woda z membran wędruje do dużego zbiornika już bez soli, czy innych ciężkich minerałów. Proces ten znany jest jako odwrócona osmoza. Nawet w pochmurny dzień, system zasilany energią słoneczną jest w stanie wyprodukować 1000. litrów wody, co wystarcza do zaspokojenia 450. mieszkańców wioski.
Zespół, któremu przewodzi profesor inżynierii mechanicznej, aeronautyki i astronautyki Stevena Dubowsky, pracował nad systemem w ciągu czterech ostatnich. Jeżeli testy się powiodą, mogą być powielone w innych częściach świata, gdzie świeża woda pitna jest rzadkim i kosztownym zasobem. Praca wykonywana jest przy wsparciu Kellogg Foundation i meksykański organizacji Fondo para la Pa.
- Z tym problemem może zmagać się aż 25. milionów rdzennych mieszkańców Meksyku. - mówi Dubowsky. - To nie jest mały problem, ale potencjał naszego systemu jest ogromny.
Podobnie jak wiele wiosek na półwyspie Jukatan, społeczność goszcząca naukowców z MIT ma ograniczony i sporadyczny dostęp do wody. Dwa razy w tygodniu, lokalne władze zapewniają mieszkańcom słonawą wodę z odległych studni podziemnych. Ta woda nie nadaje się do picia, a zamiast tego mieszkańcy używają jej do czyszczenia podłóg lub prania. Mieszkańcy mogą również korzystać z wody deszczowej zebranej w dużych zbiorników lub zalewach, chociaż najpierw muszą zagotować wodę w celu uniknięcia skażenia bakteryjnego.
Woda pitna jest kupowana w 20-litrowych butelkach, które są dostarczane ciężarówkami do wioski. Niestety wieś ma tylko kilka pojazdów roboczych, a mieszkańców, z których większość to ledwo utrzymujący się rolników, ledwo stać na cenę około 20 pesos za butelkę wody.
Natomiast Dubowsky mówi oczyszczalnia wody MIT, zainstalowana bezpośrednio we wsi, tworzy 20-litrową butelkę wody pitnej za mniej niż jeden peso. Podczas gdy system jest w dużym stopniu autonomiczny, zespół teraz szkoli członków społeczności, aby go utrzymać, okresowo zmieniać filtry i wymieniać niektóre dodatki.
- Konserwacja systemu będzie w rękach społeczności. - dodaje Dubowsky. - Chodzi o to, aby dać ludziom prawdziwe poczucie własnej wartości i samodzielności.
W przyszłości Dubowsky zakłada dostarczanie systemów oczyszczania wody do innych potrzebujących obszarów, powiększając system do potrzeb całych społeczności. Dodatkowo wszystkie części systemu znajdują się na rynku i są przyjazne dla użytkownika tak, że "nawet ktoś z umiejętnościami mechanika samochodowego mógłby go złożyć".
Od czasu pracy naukowców w tej miejscowości, naukowcy dopracowali system do lepszej pracy w warunkach polowych. Jednak także natknęli się na nieprzewidziane wyzwania, takie jak ograniczenie wody, która była dostępna do oczyszczania. Wieś otrzymuje jedynie dostawę słonawej wody dwa razy w tygodniu, podczas gdy system MIT jest przeznaczony do oczyszczania wody w sposób ciągły. Problem ten został rozwiązany poprzez dodanie 5000-litrowego zbiornik magazynowego dla dostarczanej wody. Tymczasem Dubowsky mówi, że udokumentowana wydajność tej technologii jest jak do tej pory obiecująca.
- Nasz projekt jest naprawdę wyjątkowy dla małych społeczności w rozwijających się krajach. - mówi Steven Dubowsky. - Opiera się na dostarczeniu najlepszej technologii, która potrafi sprostać ich największym potrzebom. Wyzwaniem jest zapewnienie szkoleń mieszkańcom, by samodzielnie mogli korzystać i utrzymywać ten system.
{jumi [*7]}
