Akcja tej pierwszej z wielkich tragedii szekspirowskich, poprzedzającej w chronologii powstawania zarówno „Hamleta", jak i „Króla Lira", a także „Otella", „Makbeta" i „Juliusza Cezara", w ujęciu inscenizacyjnym Grażyny Kani rozgrywa się przed długą, półkolistą kanapą, na której znajdują się umiejscowione w różnych pozach postaci fabuły.