Prawdziwy liberał, tak jak prawdziwy konserwatysta jest dzisiaj rara avis. W polityce przywykliśmy do tego, że szyldy się nie zmieniają, ale treści kryjące się pod nimi – jak najbardziej.

Jeden ze sztandarowych projektów rządzącej partii jeszcze z czasu kampanii wyborczej – „500 plus" – wciąż czeka na realizację, ale już budzi duże emocje. Bo też jest to rozwiązanie na polskim gruncie absolutnie nowatorskie i odświeżające spory między zwolennikami gospodarczego, klasycznego liberalizmu oraz tymi, którzy opowiadają się za państwem opiekuńczym.

Prowadzę obecnie kampanię wyborczą na Podkarpaciu. Kiedyś byłem poslem z Wielkopolski, moja rodzina po przeniesieniu się z Hesji przez Saksonię do Polski osiedliła się właśnie w Wielkopolsce, mój Stryj, Tadeusz, był dowódcą 15. pułku Ułanów Poznańskich – więc, choć moja gałąź rodu przeniosła się na dzikie Mazowsze, odruchowo myślę jak człowiek Zachodu. Mam to w genach.

Po sobotnim Kongresie Nowej Prawicy nowa nadzieja wstąpiła w serca zwolenników liberalnej prawicy spod znaku Janusza Korwina-Mikke. Ponad dwa tysiące osób wzięło udział w sobotę w I Kongresie Nowej Prawicy, który miał miejsce w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie. Zjazd został zorganizowany przez partię UPR-WiP, której lideruje Janusz Korwin-Mikke.

Zaproponowałem JKM-owi przeprowadzenie wywiadu-rzeki. Troszkę specyficznego wywiadu-rzeki. Założyłem bowiem, że jako korwinolog z dużym stażem, zamiast po prostu pytać, poddam jego, znane mi przecież, argumenty, próbie polemiki.