W Zakopanem Jerzego Tawłowicza nie trzeba przedstawiać. Znało go całe miasto, całe Podhale. Tawłowicz odszedł w lutym tego roku w wieku 60 lat.
Był przewodnikiem i pilotem wycieczek. Jego prawdziwą pasją były góry, którym poświęcił wiele swoich wierszy. Tawłowicz był bowiem także, a może przede wszystkim artystą – poetą, fotografikiem, artystą plastykiem amatorem. Zajmował się też grafiką.
Choć Tawłowicz urodził się w 1952 roku w Gdańsku, to od dziecka związany był z Zakopanem. Uczęszczał tam do szkoły podstawowej i Państwowej Szkoły Muzycznej. Od 1971 roku był pracownikiem sezonowym Tatrzańskiego Parku Narodowego, a w 1977 roku zdobył międzynarodowe uprawnienia przewodnika górskiego UIMLA. Jako etatowy przewodnik w ośrodkach wypoczynkowych w Zakopanem pracował do 2001 roku.
Jako poeta zadebiutował w 1989 roku w kwartalniku „Podtatrze". W 1993 roku stał się członkiem grupy reaktywującej, zawieszony w okresie stanu wojennego, zakopiański Klub Literacki. Od 1995 do 2005 roku był sekretarzem w zarządzie tego klubu. Od 2002 roku Tawłowicz był stałym współpracownikiem podhalańskiej redakcji „Dziennika Polskiego". Publikował tam artykuły i felietony. Swoje wiersze i fraszki publikował w „Tygodniku Podhalańskim", „Halach i Dziedzinach", „Naszych Stronach", „Echu Janowa", „Mateczniku" oraz w antologiach poetyckich. Do swoich wierszy komponował też muzykę.
Tawłowicz angażował się również w działalność teatralną. Był członkiem kilku zakopiańskich, amatorskich zespołów teatralnych – m.in. Teatru Przy Stoliku i Sceny Antrakt. Napisał również liczne scenariusze teatrzyków poetyckich.
Podhalański bard tworzył również rysunki, grafiki i akwarele, które pokazywano na zbiorowych i indywidualnych wystawach artystycznych.
Za swoją działalność artystyczną Tawłowicz był wielokrotnie nagradzany. Zdobył m.in. pierwszą nagrodę na I Pienińskim Konkursie Poetyckim w Szczawnicy w 1995 roku, dwukrotnie drugą nagrodę w Turnieju Jednego Wiersza podczas Jurajskiej Jesieni Poetyckiej w Janowie w 2004 i 2005 roku oraz dwukrotnie trzecią nagrodę w IV i X Konkursie Poezji Religijnej w Ludźmierzu w 1996 i 2002 roku. Uhonorowano go również tytułem „Zasłużony dla kultury podhalańskiej" 2002. Tawłowicz otrzymał także Brązowy Krzyż Zasługi.
Tawłowicz był członkiem Związku Literatów Polskich. Ukazały się cztery tomiki poetyckie tego autora: „Anielskie pieśni w trawie" z 1995 roku, „Oswajanie żywiołów" z 1998 roku, „Szlifowanie garbu" z 2003 roku i „Serce z widokiem na Giewont" z 2011 roku. Książki były ilustrowane rysunkami i grafikami poety.
Od połowy lat 80-tych Tawłowicz prezentował swoją twórczość podczas spotkań autorskich często połączonych z pokazem przeźroczy tatrzańskich i muzyką. Ostatnimi czasy swoje wiersze recytował podczas wtorkowych posiadów w zakopiańskiej Białej Izbie.
Jerzy Tawłowicz zmarł w wyniku choroby 25 lutego 2012 roku. Pogrzeb odbył się 1 marca, a następnego dnia pożegnanie poety przygotowali jego przyjaciele z Teatru Scena A2.
{jumi [*7]}
