Uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich dziennikarzy Broniarek urodził się w Warszawie w 1925 roku. Ukończył liceum im. króla Władysława IV na Pradze. Maturę zdał na tajnych kompletach w 1944 roku. Studiował ekonomię w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, dzisiejszej SGH.
Swoją dziennikarską ścieżkę zaczął w wieku 19 lat. Po wojnie był stenografem i depeszowcem w "Życiu Warszawy". Później posyłał swoje depesze do Agencji Prasowo-Informacyjnej, a także do "Wieczoru Warszawy". Od 1949 przez rok był publicystą zagranicznym "Rzeczpospolitej".
W 1950 roku stał się korespondentem "Trybuny Ludu". Dwukrotnie dostał akredytację przy Białym Domu w Waszyngtonie oraz dwukrotnie – przy Hotelu Matignon (siedzibie premiera Francji) w Paryżu. Korespondencje przesyłał także ze Sztokholmu, skąd informował Polaków o tym, co dzieje się w Skandynawii.
W latach 80. działał w Zarządzie Głównym Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL. W 1985 roku otrzymał Wiktora publiczności. Od 1989 roku pracował w "Trybunie" jako publicysta i felietonista. Jeszcze przed transformacją był stałym komentatorem spraw związanych z polityką zagraniczną w polskiej telewizji. Zygmunt Broniarek był także członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy-Podróżników „Globtroter". W swoim życiu napisał wiele książek związanych z miejscami, z których wysyłał depesze.
Zygmunt Broniarek został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (PRL). W 2002 roku Broniarek został uhonorowany Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
{jumi [*7]}
