Dwa tygodnie żmudnej i analitycznej pracy mińskich kryminalnych, wspomaganych przez funkcjonariuszy z dochodzeniówki i Komisariatu Policji w Sulejówku, zaprocentowało trafnym wytypowaniem i namierzeniem trzech mieszkańców gminy Stanisławów, podejrzanych o popełnienie rozboju na osobie 53-letniej kobiety w rejonie dworca kolejowego w Sulejówku.

Późny obiad oraz spotkanie z przedstawicielami miejscowych władz, Polonii i mediami w hotelu „Nadija" przy bulwarze Nezałeżnosti spowodowało, że rekonesansowe wyjście do miasta okazało się możliwe dopiero tuż przed zmrokiem.

W 1962 roku, z okazji 300-lecia założenia miasta, władze zmieniły jego starą polską nazwę Stanisławów, a ściślej zmodyfikowaną w 1939 r. przez radzieckich okupantów wersję Stanisław, na Iwano-Frankiwśk. Na cześć największego ukraińskiego pisarza przełomu XIX i XX wieku Iwana Franka (1856-1916), z pochodzenia zresztą pół Polaka i pół Niemca, piszącego w trzech językach. Który ze Stanisławowem miał tylko tyle wspólnego, że „często w nim bywał".

Huculszczyzna i Karpaty Wschodnie były głównymi celami wyjazdu studyjnego zorganizowanego na Ukrainę przez Biuro Turystyczne „Bezkresy". Wzięło w nim udział znacznie mniej osób niż można było oczekiwać, biorąc pod uwagę atrakcyjny program i rozsądną cenę. Część potencjalnych uczestników zatrzymały w kraju inne obowiązki, ale sądzę, że większość obawa przed wyjazdem do „tak niebezpiecznego kraju w stanie wojny". Co nie odpowiada prawdzie, a poglądy takie w Polsce są rezultatem koncentrowania się naszych mediów na wiadomościach „z frontu", liczbach ofiar i relacjach „korespondentów wojennych".