Dwie nowe trasy z Polski do Kijowa połączą Lublin i Poznań ze stolicą Ukrainy. Oba połączenia realizowane przez Wizz Air będą działać od 25 sierpnia 2017, a loty będą odbywać się dwa razy w tygodniu: w poniedziałki i w piątki. Bilety na nowe połączenia są dostępne już w sprzedaży na www.wizzair.com, a ich ceny rozpoczynają się od 89 złotych.

Za każdym razem gdy przyjeżdżam do Kijowa zawsze tu przychodzę. Bo Wołodymyrśkyj Sobor – Sobór św. Włodzimierza jest świątynią niezwykłą. Chociaż najmłodszy z kilku prawosławnych katedr w stolicy Ukrainy, zasługuje na taką samą uwagę, jak stare zabytki sakralne i inne miejsca znajdujące się na moim stałym szlaku odświeżania kijowskich wrażeń oraz patrzenia czy i co się zmieniło, nawet po niezbyt długiej tu nieobecności. Sobory: Sofijski i Michajłowski, Pieczerską Ławrę i Monastyr Wydubyćkyj, Cerkiew Kiriłłowską oraz Wołodymyrśką Hirkę – Górkę św. Włodzimierza z chyba najstarszym w mieście pomnikiem tego księcia – chrzciciela Rusi oraz pięknymi widokami na Dniepr, odwiedzam w pierwszej kolejności.

Na Ukrainie, poczynając od Kijowa, realizowany jest ciekawy i oryginalny projekt promocji turystyki i atrakcji kraju, chociaż pod trochę pompatycznym hasłem: „Anioły narodu, z wiarą w Ukrainę”. Jego organizatorem jest Fundacja Ignasa Jurkonisa, w partnerstwie z ambasadami zaprzyjaźnionych państw w stolicy Ukrainy, ich konsulatami oraz przy poparciu władz miasta. W 25, na początek, najważniejszych z punktu turystycznego miejscach, staną figury aniołów.

W Kijowie, w jednym z klasztornych budynków najstarszego i najwyższej rangi prawosławnego monasteru wschodniej Słowiańszczyzny, można oglądać niezwykłą wystawę. Nazwana została Odrodzone Skarby Kijewsko-Pieczerskiej Ławry (Widrożdeni Skarby Kyjewo-Pieczerśkoj Ławry, w wersji angielskiej The revided Kyiv-Pechersk Lavra Treasures) i ma charakter stały. Interesująca jest ona nie tylko dla miłośników sztuki cerkiewnej oraz jej historyków i restauratorów. Ale przyciąga uwagę także większości zwiedzających ten zabytek zarówno w części będącej Narodowym Rezerwatem Historyczno-Kulturalnym, jak i pozostającej w posiadaniu ukraińskiej Cerkwi.

Podół, chociaż niektórzy autorzy polskich przewodników piszą o nim Padół, co mnie kojarzy się jednak „z tym łez padołem”, a było to przecież początkowo zamożne kijowskie podgrodzie, jest dzielnicą położoną między podnóżami wzgórz, na których wyrosła stolica Rusi Kijowskiej, a później Ukrainy na prawym brzegiem Dniepru.

Podół, chociaż niektórzy autorzy polskich przewodników piszą o nim Padół, co mnie kojarzy się jednak „z tym łez padołem”, a było to przecież początkowo zamożne kijowskie podgrodzie, jest dzielnicą położoną między podnóżami wzgórz, na których wyrosła stolica Rusi Kijowskiej, a później Ukrainy na prawym brzegiem Dniepru. To tutaj, niemal nad samym nurtem rzeki, w miejscu, od którego obecnie oddziela go od niej ruchliwa Szosa Nadbrzeżna, stanęła pierwsza chrześcijańska świątynia św. Ilji – Eliasza. Drewniana, zbudowana kilkanaście lat przed chrztem Rusi (988 r.) dla bizantyjskiej księżniczki i jej dworu, gdy wydana została za pogańskiego kijowskiego księcia.

Kijów przedstawia się jako najbardziej zielona stolica państw europejskich. I chociaż nie mam pod ręką danych o metrach, czy raczej kilometrach kwadratowych tutejszych parków, ogrodów, skwerów i innych terenów zielonych, ani ich powierzchni przypadającej na jednego mieszkańca, to znając miasto od blisko sześciu dekad, w tym bardzo dobrze z okresu ponad 6 lat pracy w nim jako korespondenta prasy polskiej, nigdy w to nie wątpiłem. Zieleń, a często również kwiaty i ozdobne krzewy, jest tu na każdym kroku. Zadbana, od wiosny do jesieni soczysta, chętnie wykorzystywana, także przez turystów, jako miejsce chociażby chwilowego wypoczynku.

W centrum Kijowa, obok stacji metra Uniwersytet, leży najstarszy na Ukrainie Ogród Botaniczny Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu im. Tarasa Szewczenki, najważniejszej uczelni kraju.

Miejsce to, najstarsza zachowana w Europie Wschodniej świątynia prawosławna, a zarazem wspaniały, liczący niemal dziesięć wieków zabytek architektury i sztuki od czasów Rusi Kijowskiej po XVIII wiek, ma w sobie jakąś magię. Chyba nie tylko dla mnie, chociaż to od niej zaczęła się, niemal sześć dekad temu i trwająca nadal, moja fascynacja Kijowem. Pamiętam ten moment tak dokładnie, jak gdyby zdarzyło się to wczoraj.

Pazerni deweloperzy i skorumpowani urzędnicy nie oszczędzili nawet historycznej, głównej ulicy Kijowa, Chreszczatyku! Chyba zresztą najkrótszej, zaledwie około kilometrowej długości, w europejskiej dużej stolicy.