Znalazłem w tym przewodniku tylko króciutką wzmiankę o serwującej pierogi, barszcz, gulasz i gołąbki w systemie „jesz ile chcesz" restauracji o jakże swojskiej nazwie „Red Apple" wśród 10 kuchni etnicznych. Ponadto w prezentacji dzielnic etnicznych parę słów o Avondale z dodatkiem, że nazywana jest ona „Little Warsaw" – „Małą Warszawą", a przez Polaków - „Jackowem". I informację, że zamieszkuje ją coraz więcej ludności latynoskiej.
Wzmianka o tamtejszym Polish Museum - Muzeum Polskim nie zdołała już przebić się na listę 10 „muzeów niszowych" w Chicago. Chociaż są wśród nich muzea: żydowskie, latynoskie, helleńskie, ukraińskie czy szwedzkie.
W pierwszej części przewodnika „10 naj... w Chicago" wymienione są najważniejsze obiekty i miejsca. Następnie miejsca te są szczegółowo omawiane. A potem następują kolejne „dziesiątki".
W przypadku Art Institute of Chicago jest to 10 dzieł uznanych za autorów przewodnika za najlepsze. Osobno zaś 10 najważniejszych kolekcji tego muzeum.
Informacja o najwyższym budynku USA, Willis Tower zawiera wzmiankę, że prymat światowy wysokości stracił on na rzecz wieżowca Taipei 101 na Tajwanie. Autorzy jednak nie dodają, że i Taipei 101 spadł na 2. pozycję po otwarciu w styczniu 2010 roku w Dubaju wieżowca Burj Khalifa.
Rozwinięciem prezentacji Wilis Tower są kolejne „10": najważniejsze informacje o wieży i najlepsze widoki z niej. Na tej samej zasadzie przedstawione są również m.in. Field Museum, Museum of Science and Industry, Navy Pier – nowa dzielnica rozrywkowa na miejscu dawnego ponurego nabrzeża jeziora Michigan, John G. Shedd Aquarium, Lincoln park Zoo itd.
Nie zabrakło oczywiście i krótkiego rysu historycznego miasta z 10 najważniejszymi dla niego datami. Niektóre z nich są naprawdę istotne, jak np. wielki pożar, który w 1871 roku zniszczył Chicago, zamieszki w 1886 r., uruchomienie w 1892 r. pierwszego odcinka kolei nadziemnej czy pierwszego w historii rozszczepienia atomu. Ale odnotowano również tak wiekopomne wydarzenia, jak otwarcie na zasadzie franczyzy – i to 24 km od miasta – pierwszego lokalu McDonalds'a. A także wybór w 1983 r. pierwszego czarnoskórego burmistrza.
Są w tej części także informacje o chicagowskich drapaczach chmur, najlepszych architektach, czy wspomnianych już niszowych muzeach. Oczywiście znajdziemy tu też wzmianki o restauracjach, kuchniach etnicznych, barach i klubach, rozrywkach, festiwalach i imprezach, atrakcjach dla dzieci, sklepach, parkach, plażach oraz miejscach, które stanowiły scenerie dla filmów.
W części drugiej zatytułowanej „Zwiedzanie miasta" uwzględniono tylko 5 jego najważniejszych fragmentów: Loop, Near North, Northside, South Loop i Far South. A w nich po 10 najważniejszych budowli i obiektów oraz propozycje, jak spędzić dzień w każdej z tych dzielnic. W przypadku Look z kolejną „dziesiątką" budynków określonych jako „Perły architektury". W Northside pokazano także tamtejszą specjalność: bary oraz kluby gejowskie i lesbijskie. Natomiast w dwu pozostałych, uwzględnionych w przewodniku częściach miasta, przedstawiono także tamtejsze enklawy etniczne. Pominięto natomiast całkowicie chicagowskie świątynie. Znalazłem tylko wzmiankę w rubryce „Co jeszcze warto zobaczyć" o świątyni wyznawców bahaizmu. I drugą o Chicago Temple z kaplicą na 35 miejsc, ale bez określenia, jakiej religii czy wyznania.
Część trzecia „Wskazówki dla turystów" poświęcona jest planowaniu podróży i przyjazdowi do miasta różnymi środkami transportu, poruszaniu się po mieście i innym przydatnym informacjom. Tak, jak w innych przewodnikach tej serii są też rady dla oszczędnych oraz informacje o wycieczkach, bezpieczeństwie i zdrowiu. Całość jest więc bardzo przydatna dla osób wybierających się do tego miasta.
Elanie Glusac, Elisa Kronish, Roberta Sotonoff, „Chicago. Przewodnik z serii TOP 10 – Przewodniki Wiedzy i Życia", przekład: Katarzyna Skawran, wyd. Hachette Polska, Warszawa 2012, str. 128.
{jumi [*6]}
