Wielkie miasta Japonii stanowią intrygujące połączenie tradycji z nowoczesnością – futurystyczne wieżowce i hałaśliwe bary karaoke sąsiadują tu ze starożytnymi świątyniami i herbaciarniami. Japonia to kraj pięknych i ostrych kontrastów, od skutych lodem szczytów Hokkaido po tropikalne koralowe wybrzeża wyspy Okinawa."
To wyspy bardzo od nas odległe i drogie, dodam, co powoduje, że odwiedza ich ciągle zbyt mało polskich turystów niż na to zasługują. Zmienia się to jednak, coraz więcej biur podróży oferuje wycieczki do „kraju kwitnących wiśni", a liczni rodacy wybierają się tam na własną rękę. Podróż i zwiedzanie Japonii ułatwiają im przewodniki. Wkrótce do sprzedaży trafi zaktualizowane wznowienie przewodnika wydanego przez Hachette Polska w pięknej, bogato ilustrowanej – ponad 1200 kolorowych zdjęć, ilustracji, planów i mapek – serii Wiedzy i Życia.
I chociaż nie zgadzam się z autorami piszącymi w innym miejscu tego „Wprowadzenia" zbyt optymistycznie, że „Niewielu jest ludzi we współczesnym świecie, którzy nie zetknęli się z ideami, kulturą lub gospodarką Japonii", gdyż nadal są ogromne obszary na naszym globie, dla mieszkańców których nie tylko te aspekty kraju, ale nawet jego nazwa jest pustym dźwiękiem, to nie ulega wątpliwości, że jest to państwo znane. I kojarzone przynajmniej z wybuchem bomby atomowej w Hiroszimie oraz nowoczesną techniką.
Przedstawienie w średnio obszernym przewodniku nawet tylko jego najważniejszych zabytków, ciekawych miejsc oraz innych atrakcji turystycznych nie było sprawą prostą i łatwą. Znajdują się one bowiem na ponad 300 japońskich wyspach rozrzuconych między rosyjskim Sachalinem i chińskim Tajwanem, zamieszkanych przez 127 mln ludzi. Zwłaszcza, że jest to kraj słynący z często bardzo odmiennych od europejskich obyczajów i kultury. Ale autorom udało się to, chociaż zgodnie z konwencją tej serii wydawniczej w sposób bardzo zwięzły.
Poza główną i najobszerniejszą częścią czysto przewodnikową, o której za chwilę, w pierwszym rozdziale „Wprowadzenie" czytelnicy otrzymują mnóstwo informacji o kraju, jego historii, mieszkańcach, zwyczajach. Jest to bardzo ważne właśnie ze względu na wspomniane już różnice w kulturze i obyczajach, także codziennego życia. W części „Odkrywanie Japonii" przeczytać można o najważniejszych zabytkach, miejscach i atrakcjach stołecznego Tokio, historycznego Kioto oraz prezentowanych regionach kraju.
W „Panoramie Japonii" o jej specyfice, kontrastach, społeczeństwie oraz wyznawanych przez nie wartościach i wierzeniach, polityce, gospodarce, wypoczynku i sztuce życia. A także o krajobrazach, architekturze – od historycznej po współczesną, religii, narodowych sportach: sumo i sztuk walki, tradycyjnym teatrze, sztukach pięknych, rzemiośle, strojach, świętach itd. Z kalendarzem najważniejszych stałych imprez i wydarzeń w części „Rok w Japonii". No i, oczywiście, dowiedzieć się, w ogromnym skrócie, o przeszłości tego kraju.
{gallery}12284{/gallery}
Podstawowe rozdziały przewodnika: „Tokio krok po kroku" i „Japonia region po regionie" zapoznają czytelnika i turystę z tym, co w kraju tym jest najważniejsze, najciekawsze i najbardziej warte zobaczenia, poznania czy spróbowania. W podziale, jak już wspomniałem, na stolicę – w rozdziale tym jest również 6-cio stronicowy plan stolicy i spis ulic, a na tylniej wewnętrznej okładce schemat linii tokijskiego metra. I regiony: wyspę Honsiu – jej część środkową, zachodnią, północną i miasto Kioto oraz wyspy: Sikoku, Kiusiu, Okinawę i Hokkaido. Podobnie jak w innych przewodnikach tej serii, historyczne centra miast, zespoły ulic, najcenniejsze zabytki, świątynie, najważniejsze muzea itp. przedstawiono w trójwymiarowych rysunkach „z lotu ptaka", co znakomicie ułatwia orientację w terenie i zwiedzanie.
W ten sposób obejrzeć można „Ulicę po ulicy" Tokio, tamtejszy Ueno Park, Muzeum Narodowe, świątynię Sensojo. W przekrojach pokazano także centra miast: Takayama, Kioto, świątynie Nary i Nikko, jeden z 12 zachowanych feudalnych – Zamek Himeji oraz m.in. wyspę Miyajima. Opisy poszczególnych zabytków wzbogacają trochę obszerniejsze, 2-1 stronicowe, informacje monotematyczne włamane w tekst. M.in. „Ukiyo-e – obraz przemijającego świata" (japońskie drzeworyty); „Układ buddyjskiej świątyni zen"; „Domy gassho – zukuri" (drewniane, ze stromymi dachami krytymi strzechą"; „Gejsze – geiko i maiko"; „Ceremonia herbaciana"; „Buddyjskie sekty".
Interesujące są, również włamane w tekst, krótkie, lecz dosyć liczne informacje o charakterze ciekawostek. Np. „Opowieść o księciu Genji i życie dworskie"; „Apetyt na tuńczyka"; „Galeria skarbów Horyuji; „Pachinko" (salony gier zręcznościowych); „Kultura młodzieżowa"; „Żywot zawodnika sumo"; „Wyroby yosegi-zaiku" (artystyczne rzemiosło w drewnie); „Kamienie Dosojin" (przydrożne, z płaskorzeźbami opiekuńczych bóstw); „Ninja" ; „Yakuza"; „Bitwa o Okinawę" (1945 r.); „Sztuka i rzemiosło Okinawy"; „Bębniarze Kodo"; „Japońskie lalki"; „Festiwal śniegu w Sapporo" „Kultura Ajmów"; „Japońska sztuka pakowania".
Dużo ważnych faktów, sugestii i rad znajduje się też w końcowych rozdziałach: „Informacje turystyczne" i „Informacje praktyczne". W pierwszych nie tylko o tym, gdzie nocować – zarówno w hotelach różnych kategorii, schroniskach młodzieżowych czy na kempingach, ale również w tradycyjnych zajazdach ryokan, domach rodzinnych minshuku, świątyniach czy chatach. Z nazwami, adresami, numerami telefonów, stronami www, charakterystyką itp. polecanych obiektów noclegowych w ich układzie zgodnym z podziałem terytorium kraju w tym przewodniku.
Podobnie o jedzeniu z informacjami o japońskiej kuchni i jej specyfice, rezerwacji miejsc w restauracjach, obowiązujących strojach, cenach i płaceniu, fast foodach, sklepach spożywczych, piekarniach itp. A także o typach restauracji i barów, zwyczajach i etykiecie związanej z jedzeniem, czytaniu jadłospisu, rodzajach posiłków, co się pije w Japonii itp. Tak jak w przypadku noclegów, z wykazami wybranych bądź polecanych restauracji, barów itp. w Tokio i regionach kraju. Rozdział ten zawiera również informacje o zakupach w Japonii, źródłach geotermalnych – onsenach, parkach tematycznych oraz sporcie i aktywnym wypoczynku.
Natomiast w Informacjach praktycznych o tym kiedy i czym przyjechać do Japonii, przepisach wizowych (obywatele polscy nie potrzebują wiz na pobyt do 90 dni), paszportowych, celnych, godzinach otwarcia różnego rodzaju placówek, o toaletach publicznych, ułatwieniach dla osób niepełnosprawnych, podróżnych z dziećmi, zniżkach dla studentów i osób starszych itp. Bardzo istotne są też informacje na temat zachowania i dobrych manier w różnych sytuacjach, pracy w Japonii itp.
Czy robieniu tam interesów, bezpieczeństwie i zdrowiu, podróżowaniu po kraju różnymi środkami transportu. Na końcu przewodnika znajduje się dosyć obszerny Skorowidz oraz mini słowniczek najpotrzebniejszych zwrotów po japońsku. Przewodnik ten można więc polecić zarówno turystom, którzy wybierają się do Japonii, jak i czytelnikom pragnącym dowiedzieć się o niej czegoś więcej oraz obejrzeć przynajmniej na zdjęciach i rysunkach zabytki, a także inne obiekty i miejsca będące poza ich zasięgiem.
JAPONIA. Przewodnik Wiedzy i Życia. Praca zbiorowa, przekład grona polskich tłumaczy. Wydawnictwo Hachette Polska, Warszawa 2013, str. 416.
{jumi [*6]}
