Przy jednej z głównych ulic Erywania, alei Mesropa Mesztoca – twórcy w IV w. n.e., ormiańskiego alfabetu, uwagę zwraca duży portal z bramą wejściową, wyłożony we wschodnie wzory geometryczne kilkubarwnymi płytkami z majoliki.

Niemal idealnie na osi północ – południe, jaką w stolicy Armenii wytyczają aleje: Północna i, z przerwą na centralny plac Republiki oraz jego okolice, Tigran Mets, a stoi również gmach opery i położny jest plac Francuski, znajduje się niezwykły obiekt.

Zamieszczamy drugą część szalenie ciekawej biografii reżysera Siergieja Paradżanowa, ormiańskiego twórcy urodzonego w Tbilisi w Gruzji, a związanego nie tylko z nią, ale również z Armenią, Rosją i Ukrainą, oraz relację z domu – muzeum poświęconego mu w Erywaniu.

Na powierzchni niemal identycznej - 29,8 tys. km^² - jak nasze województwo wielkopolskie są tu wysokie na ponad 4 tys. m n.p.m. góry, największe jezioro Kaukazu i Zakaukazia - Sewan, malownicze wąwozy, karkołomne niekiedy, i o różnym stanie nawierzchni drogi, urodzajne doliny, tysiące zabytków z wielu wieków, w tym niezliczone świątynie i klasztory chrześcijańskie, warte poznania muzea.

Erywań jest największym miastem Armenii. Przyjeżdżając tutaj można odnieść wrażenie, że żyje on własnym życiem i jest lekko odosobniony od wszystkich innych kaukaskich miejscowości. W niejednej gruzińskiej wsi panuje większy tłok i chaos niż w samym centrum stolicy Armenii.

O Armenii w Polsce mówi się niewiele. Jeszcze mniej o jej stolicy, Erywaniu. Nie jest to częsty cel turystycznych wycieczek. A szkoda, bo miasto to ma wiele do zaoferowania. Jest bowiem pełne sprzeczności i trochę skrywanego piękna.