Kto nam zbuduje okręty podwodne ^Wyróżniony

Zakup ten będzie też faktycznie oznaczać koniec polskiego państwowego zakładu wyspecjalizowanego w produkcji na rzecz naszych sił morskich – Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. To powrót do punktu wyjścia w sprawie pozyskania okrętów podwodnych dla MW. Przypomnijmy: w 2008 r. MON podpisało list intencyjny na zakup wadliwego okrętu podwodnego „Papanikolis”, którego odbioru odmawiał od dłuższego czasu pierwotny klient, marynarka wojenna Grecji. Transakcję tą chciano przeprowadzić bez określenia specyfikacji wymagań co do okrętu (Wstępnych Warunków Taktyczno-Technicznych), bez przetargu, bez zaangażowania polskiej (państwowej) Stoczni Marynarki Wojennej. Dodajmy, że wskutek tego typu podejścia MON stocznia ta znalazła się później w upadłości likwidacyjnej, a ponad 500 spośród jej pracowników zostało zwolnionych. Dodajmy także, że niemiecki dostawca tego okrętu, stocznia HDW, uwikłany był w tych latach w praktyki korupcyjne, wykazane przez późniejsze śledztwa prowadzone w sprawie sprzedaży okrętów podwodnych do Grecji i do Portugalii.

Dziś, w 2012 r., nie zmieniło się nic. MON znów chce uniknąć procedury przetargowej. Według opublikowanego na początku br. planu ministerstwa pierwszy okręt podwodny ma wejść do służby w 2017 r. Można odnieść wrażenie, że ten warunek ma służyć wykluczeniu możliwość budowy okrętu w Polsce – na to potrzeba co najmniej pięciu lat.  Zgodnie z tym scenariuszem polska MW otrzyma w końcu niemieckie okręty podwodne, z których przynajmniej pierwszy został już zbudowany dla Grecji. Okręty zostaną kupione bez przetargu, dostawca zyska więc możliwość narzucenia zarówno ceny ich sprzedaży, jak i późniejszej obsługi remontowej – możliwość z której z pewnością skwapliwie skorzysta.

Pozostaje jednak wciąż nadzieja, że pieniądze z naszych podatków nie zostaną wydane lekką ręką. Zainteresowani budową okrętów podwodnych są też Francuzi (stocznia DCNS), którzy domagają się przeprowadzenia procedury przetargowej, zgodnie z obowiązującymi w UE standardami. Sprawa ta była poruszana w czasie rozmów francuskiego ministra obrony z ministrem Siemoniakiem w Warszawie na początku lipca br., podczas których strona francuska jednoznacznie poparła propozycję budowy francuskich okrętów podwodnych dla naszej MW.

Według dr Łukasza Kistera, eksperta z Collegium Civitas „pytanie brzmi: czy w sytuacji, w której dziś znajduje się MW, są nam w ogóle potrzebne okręty podwodne. Moim zdaniem bardziej przydatne byłyby okręty wielozadaniowe. Aczkolwiek dobrze, że chce się zmodernizować to, co mamy. Jeśli chcemy modernizować naszą MW, nie możemy pomijać polskiego przemysłu zbrojeniowego, w tym Stoczni MW w Gdyni. Musimy mieć środki by zapłacić za technologie, utrzymanie zdolności bojowej zakupionego sprzętu – niezależnie od kogo kupilibyśmy. Kto nam w przyszłości, po wybudowaniu okrętów, będzie je remontował, doposażał, podnosił ich sprawność, jeśli nie będziemy posiadać ani technologii, ani doświadczenia, ani umiejętności w tym zakresie? Należy w głównej mierze korzystać z zakupu takich okrętów – czy to podwodnych, czy wielozadaniowych, których dostawca zaoferuje, że przekaże nam ich technologie – do swobodnego wykorzystania i rozwijania u nas. Taki dostawca mógłby wręcz zakupić naszą Stocznię MW w Gdyni. Tymczasem, jak na razie słychać o chęci MON-u zakupu okrętów niemieckich, wadliwych, których jakość krytykują zarówno specjaliści cywilni, jak i wywodzący się z MW. MON na razie nabrał wody w usta i najchętniej pominąłby jakąkolwiek debatę publiczną na ten temat, a zwłaszcza z dowództwem WM. Jest to dla mnie sytuacja dla mnie niezrozumiała.

{jumi [*9]}